2 Μαρτίου 2012
Έχουμε χάσει εντελώς το μέτρο και τη λογική, ή απλώς κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις; Χθες η Αθήνα ήταν μια κόλαση. Η κατάσταση στους δρόμους ήταν δραματική, καθώς παντού επικρατούσε μποτιλιάρισμα. Το να φτάσεις στο κέντρο της πόλης, απ΄ οποιοδήποτε σημείο του λεκανοπεδίου ισοδυναμούσε με άθλο και απαιτούσε γερά νεύρα! Ακόμη και αν τα κατάφερνες όμως είχες πρόβλημα στάθμευσης, καθώς στα πάρκινγκ του κέντρου επικρατούσε το αδιαχώρητο.
Όχι βέβαια, δεν είμαστε ασυνήθιστοι σε τέτοιου είδους προβλήματα.
Κάθε άλλο! Έχουμε πλέον γίνει σαν τις κατσαρίδες και αντέχουμε σε κάθε αντιξοότητα. Για παράδειγμα την περασμένη εβδομάδα, την Τρίτη το πρωί συγκεκριμένα, το μποτιλιάρισμα είχε φτάσει σε μήκος πολλών χιλιομέτρων. Από την Αμαλίας, έως το τέλος της Συγγρού, στην παραλία του Φαλήρου. Ο λόγος ήταν πώς περίπου 30-40 (!) πιτσιρικάδες, μαθητές Γυμνασίου, είχαν αποκλείσει το Σύνταγμα. Έκαναν την πλάκα τους, ξεδίπλωσαν ένα πανό τα παιδιά, κάθισαν όσο κάθισαν και αποχώρησαν ησύχως. Ούτε γάτα ούτε ζημιά! Τόσο απλά!
Αυτή τη φορά η αιτία όμως ήταν πιο σοβαρή και το πρόβλημα πραγματικά τεράστιο (τα μεγέθη έχουν χάσει τη σημασία τους πλέον). Επρόκειτο για την 24ωρη απεργία στο ΜΕΤΡΟ, τον Ηλεκτρικό και στο Τραμ. Απεργούσαν τα σωματεία των Ηλεκτροδηγών στα μέσα σταθερής τροχιάς (ΣΤΑΣΥ). Και που είναι το περίεργο; - θα πείτε. Μια ακόμη απεργία, στις τόσες απεργίες. Το περίεργο είναι πως οι εργαζόμενοι κατέβασαν τα ρολά στους σταθμούς, ζημιώνοντας προφανώς με μερικά εκατομμύρια ευρώ τον Οργανισμό που εργάζονται, γιατί ο Οργανισμός έχει απώλεια εσόδων από την λαθρεπιβίβαση!
Όπως γράφουν μεταξύ άλλων στη σχετική ανακοίνωση: “Αυτό που συντελείται, είναι η συνέχιση της αδυναμίας είσπραξης εσόδων, μιας και τα μισά και πλέον εκδοτήρια εισιτηρίων είναι κλειστά, με αποτέλεσμα η εισιτηριοδιαφυγή να έχει φθάσει σε πολύ υψηλά ποσοστά. Αυτό βέβαια προκαλείται συνδυαστικά με την ελλιπέστατη δυνατότητα ελέγχου των λαθρεπιβατών, εφόσον η Εταιρεία δεν έχει κάνει το παραμικρό για την αντιμετώπιση των ως άνω όλο αυτό το διάστημα, μια και οι απολύσεις ή οι μετατάξεις έχουν μειώσει τον αριθμό του προσωπικού.”
Πιθανόν να έχουν δίκαιο και η κατάσταση να είναι έτσι και ακόμη χειρότερη. Αλλά είναι γνωστό πως έτσι και αλλιώς τη χασούρα πάλι εμείς την πληρώνουμε. Είτε απεργήσουν είτε όχι, με τα χρήματα των φορολογουμένων, ακόμη και όσων δεν χρησιμοποιούν ΜΕΤΡΟ ή Ηλεκτρικό, ακόμη και όσων κατοικούν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά από την Αθήνα, επιδοτούνται τα ελλείμματα στις συγκοινωνίες.
Το να κατεβάζεις ρολά, να ταλαιπωρείς εκατομμύρια επιβάτες, να δημιουργείς ένα απερίγραπτο χάος στο Λεκανοπέδιο, επειδή κατά τη γνώμη σου δεν είναι αποτελεσματικός ο έλεγχος στους τσαμπατζήδες, είναι παρανοϊκό επιχείρημα και δεν αντέχει στην κοινή λογική. Εκτός αν πίσω από τις λέξεις κρύβονται διεκδικήσεις και αιτήματα που είναι αδόκιμο να τα κοινοποιήσεις στην κοινή γνώμη.
Κάθε άλλο! Έχουμε πλέον γίνει σαν τις κατσαρίδες και αντέχουμε σε κάθε αντιξοότητα. Για παράδειγμα την περασμένη εβδομάδα, την Τρίτη το πρωί συγκεκριμένα, το μποτιλιάρισμα είχε φτάσει σε μήκος πολλών χιλιομέτρων. Από την Αμαλίας, έως το τέλος της Συγγρού, στην παραλία του Φαλήρου. Ο λόγος ήταν πώς περίπου 30-40 (!) πιτσιρικάδες, μαθητές Γυμνασίου, είχαν αποκλείσει το Σύνταγμα. Έκαναν την πλάκα τους, ξεδίπλωσαν ένα πανό τα παιδιά, κάθισαν όσο κάθισαν και αποχώρησαν ησύχως. Ούτε γάτα ούτε ζημιά! Τόσο απλά!
Αυτή τη φορά η αιτία όμως ήταν πιο σοβαρή και το πρόβλημα πραγματικά τεράστιο (τα μεγέθη έχουν χάσει τη σημασία τους πλέον). Επρόκειτο για την 24ωρη απεργία στο ΜΕΤΡΟ, τον Ηλεκτρικό και στο Τραμ. Απεργούσαν τα σωματεία των Ηλεκτροδηγών στα μέσα σταθερής τροχιάς (ΣΤΑΣΥ). Και που είναι το περίεργο; - θα πείτε. Μια ακόμη απεργία, στις τόσες απεργίες. Το περίεργο είναι πως οι εργαζόμενοι κατέβασαν τα ρολά στους σταθμούς, ζημιώνοντας προφανώς με μερικά εκατομμύρια ευρώ τον Οργανισμό που εργάζονται, γιατί ο Οργανισμός έχει απώλεια εσόδων από την λαθρεπιβίβαση!
Όπως γράφουν μεταξύ άλλων στη σχετική ανακοίνωση: “Αυτό που συντελείται, είναι η συνέχιση της αδυναμίας είσπραξης εσόδων, μιας και τα μισά και πλέον εκδοτήρια εισιτηρίων είναι κλειστά, με αποτέλεσμα η εισιτηριοδιαφυγή να έχει φθάσει σε πολύ υψηλά ποσοστά. Αυτό βέβαια προκαλείται συνδυαστικά με την ελλιπέστατη δυνατότητα ελέγχου των λαθρεπιβατών, εφόσον η Εταιρεία δεν έχει κάνει το παραμικρό για την αντιμετώπιση των ως άνω όλο αυτό το διάστημα, μια και οι απολύσεις ή οι μετατάξεις έχουν μειώσει τον αριθμό του προσωπικού.”
Πιθανόν να έχουν δίκαιο και η κατάσταση να είναι έτσι και ακόμη χειρότερη. Αλλά είναι γνωστό πως έτσι και αλλιώς τη χασούρα πάλι εμείς την πληρώνουμε. Είτε απεργήσουν είτε όχι, με τα χρήματα των φορολογουμένων, ακόμη και όσων δεν χρησιμοποιούν ΜΕΤΡΟ ή Ηλεκτρικό, ακόμη και όσων κατοικούν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά από την Αθήνα, επιδοτούνται τα ελλείμματα στις συγκοινωνίες.
Το να κατεβάζεις ρολά, να ταλαιπωρείς εκατομμύρια επιβάτες, να δημιουργείς ένα απερίγραπτο χάος στο Λεκανοπέδιο, επειδή κατά τη γνώμη σου δεν είναι αποτελεσματικός ο έλεγχος στους τσαμπατζήδες, είναι παρανοϊκό επιχείρημα και δεν αντέχει στην κοινή λογική. Εκτός αν πίσω από τις λέξεις κρύβονται διεκδικήσεις και αιτήματα που είναι αδόκιμο να τα κοινοποιήσεις στην κοινή γνώμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου