7 Ιουνίου 2012
Η βασιλεία είναι αναμφισβήτητα ένας παρωχημένος και αναχρονιστικός θεσμός. Παρά το γεγονός πως έχει πλέον συμβολικό χαρακτήρα και η μοναδική χρησιμότητα, είναι να συντηρεί τους δεσμούς με το παρελθόν, προσδίδοντάς τους την απαραίτητη αίγλη!
Ήταν εντυπωσιακό ωστόσο το γεγονός, πως εκατοντάδες χιλιάδες Λονδρέζοι κατέκλυσαν τα προηγούμενα 24ωρα, κάθε σημείο της Αγγλικής πρωτεύουσας, για να συμμετάσχουν στον εορτασμό του αδαμάντινου ιωβηλαίου, για τα εξήντα χρόνια από τη στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ. Για τέσσερις μέρες το Λονδίνο γιόρταζε και σε αυτή τη γιορτή, συμμετείχαν όλοι. Με συναυλίες κορυφαίων ροκ σταρ, εντυπωσιακές παρελάσεις, θεαματικά show. Κάθε γωνιά της πόλης, ήταν και μια ξεχωριστή γιορτή.
Και μαζί χιλιάδες αγγλικές σημαίες να ανεμίζουν στα χέρια του ενθουσιασμένου πλήθους! (αληθινές, όχι σαν τις πλαστικές με τον πράσινο ήλιο και τον πυρσό της ΝΔ, που τέτοιες μέρες, πριν τις εκλογές, ρύπαιναν τις πόλεις της χώρας μας). Σαχλαμάρες θα πείτε. Ιδιοτροπίες και κολλήματα ενός λαού που ζει τη συλλογική του παραίσθηση. Που αναπολεί το παρελθόν και αναβιώνει το χαμένο αυτοκρατορικό μεγαλείο στα περίτεχνα καπέλα των κυριών της Αυλής, τις αστραφτερές άμαξες και τις λαμπερές (και πανάκριβες) παράτες.
Μπορεί όντως να είναι έτσι και, ακόμη χειρότερα. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός, πως για ένα έθνος ολόκληρο υπάρχει ένα σταθερό σημείο αναφοράς. Ένας θεσμός που λειτουργεί ως κοινωνική σύζευξη, με ισχυρούς εθνικούς συμβολισμούς. Που παραμένει αποδεκτός απ' όλους και διατηρεί αναλλοίωτο τον συλλογικό σεβασμό και την λάμψη του. Που μπορεί να συνδέει μεταξύ τους, ακόμη και τις πιο αταίριαστες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές ομάδες.
Θα είχε μικρή αξία ως διδακτικό παράδειγμα όλο αυτό για εμάς, αν η χώρα μας και μαζί της η κοινωνία ολόκληρη, δεν είχε φτάσει εδώ βρισκόμαστε σήμερα. Στο ακριβώς αντίθετο άκρο. Στην οικονομική και την ηθική παρακμή και χρεοκοπία. Την οικονομική κατάρρευση, να ακολουθεί η σταδιακή αποδόμηση κάθε αξίας, συμβόλου και παράδοσης. Δυστυχώς ακόμη και η λέξη πατρίδα και πατριώτης, θεωρούνται σήμερα παρωχημένες, ενδεχομένως και παρεξηγήσιμες.
Τα εθνικά σύμβολα είναι άνευ αξίας και άνευ συμβολισμού. Εθνική επιτυχία και εθνικός στόχος, θεωρούνται, στην καλύτερη περίπτωση, οι διακρίσεις στο champions league, το Euro ή η Euroleague! Καμία συνταγματική και πνευματική εξουσία δεν έχει κύρος, αίγλη και αξιοπιστία. Αξιακή κλίμακα δεν υπάρχει, καταργήθηκε χρόνια τώρα. Δυστυχώς ζούμε τα επίχειρα του λαϊκισμού, που ξεκίνησε σαν μια αίρεση στις αρχές της δεκαετίας του 80, για να δοξάζεται ως η κρατούσα θρησκεία σήμερα.
Η χώρα λένε οι ειδικοί, οδηγείται στη σταδιακή αποθεσμοποίηση της και η κοινωνία σε αμοιβαδοποίηση! Τα σημάδια της παρακμής είναι έντονα παντού και ο κίνδυνος του κοινωνικού διχασμού και της διάρρηξης του κοινωνικού ιστού ορατός! Το κακό είναι πως δεν αρκεί η συνειδητοποίηση του προβλήματος. Χρειάζεται και η λύση. Και αυτή δεν είναι ορατή στο ορίζοντα. Δυστυχώς ζηλεύω τους Άγγλους, που έχουν έστω να πιστεύουν σε κάτι! Ας είναι και η Βασίλισσα.
Η βασιλεία είναι αναμφισβήτητα ένας παρωχημένος και αναχρονιστικός θεσμός. Παρά το γεγονός πως έχει πλέον συμβολικό χαρακτήρα και η μοναδική χρησιμότητα, είναι να συντηρεί τους δεσμούς με το παρελθόν, προσδίδοντάς τους την απαραίτητη αίγλη!
Ήταν εντυπωσιακό ωστόσο το γεγονός, πως εκατοντάδες χιλιάδες Λονδρέζοι κατέκλυσαν τα προηγούμενα 24ωρα, κάθε σημείο της Αγγλικής πρωτεύουσας, για να συμμετάσχουν στον εορτασμό του αδαμάντινου ιωβηλαίου, για τα εξήντα χρόνια από τη στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ. Για τέσσερις μέρες το Λονδίνο γιόρταζε και σε αυτή τη γιορτή, συμμετείχαν όλοι. Με συναυλίες κορυφαίων ροκ σταρ, εντυπωσιακές παρελάσεις, θεαματικά show. Κάθε γωνιά της πόλης, ήταν και μια ξεχωριστή γιορτή.
Και μαζί χιλιάδες αγγλικές σημαίες να ανεμίζουν στα χέρια του ενθουσιασμένου πλήθους! (αληθινές, όχι σαν τις πλαστικές με τον πράσινο ήλιο και τον πυρσό της ΝΔ, που τέτοιες μέρες, πριν τις εκλογές, ρύπαιναν τις πόλεις της χώρας μας). Σαχλαμάρες θα πείτε. Ιδιοτροπίες και κολλήματα ενός λαού που ζει τη συλλογική του παραίσθηση. Που αναπολεί το παρελθόν και αναβιώνει το χαμένο αυτοκρατορικό μεγαλείο στα περίτεχνα καπέλα των κυριών της Αυλής, τις αστραφτερές άμαξες και τις λαμπερές (και πανάκριβες) παράτες.
Μπορεί όντως να είναι έτσι και, ακόμη χειρότερα. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός, πως για ένα έθνος ολόκληρο υπάρχει ένα σταθερό σημείο αναφοράς. Ένας θεσμός που λειτουργεί ως κοινωνική σύζευξη, με ισχυρούς εθνικούς συμβολισμούς. Που παραμένει αποδεκτός απ' όλους και διατηρεί αναλλοίωτο τον συλλογικό σεβασμό και την λάμψη του. Που μπορεί να συνδέει μεταξύ τους, ακόμη και τις πιο αταίριαστες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές ομάδες.
Θα είχε μικρή αξία ως διδακτικό παράδειγμα όλο αυτό για εμάς, αν η χώρα μας και μαζί της η κοινωνία ολόκληρη, δεν είχε φτάσει εδώ βρισκόμαστε σήμερα. Στο ακριβώς αντίθετο άκρο. Στην οικονομική και την ηθική παρακμή και χρεοκοπία. Την οικονομική κατάρρευση, να ακολουθεί η σταδιακή αποδόμηση κάθε αξίας, συμβόλου και παράδοσης. Δυστυχώς ακόμη και η λέξη πατρίδα και πατριώτης, θεωρούνται σήμερα παρωχημένες, ενδεχομένως και παρεξηγήσιμες.
Τα εθνικά σύμβολα είναι άνευ αξίας και άνευ συμβολισμού. Εθνική επιτυχία και εθνικός στόχος, θεωρούνται, στην καλύτερη περίπτωση, οι διακρίσεις στο champions league, το Euro ή η Euroleague! Καμία συνταγματική και πνευματική εξουσία δεν έχει κύρος, αίγλη και αξιοπιστία. Αξιακή κλίμακα δεν υπάρχει, καταργήθηκε χρόνια τώρα. Δυστυχώς ζούμε τα επίχειρα του λαϊκισμού, που ξεκίνησε σαν μια αίρεση στις αρχές της δεκαετίας του 80, για να δοξάζεται ως η κρατούσα θρησκεία σήμερα.
Η χώρα λένε οι ειδικοί, οδηγείται στη σταδιακή αποθεσμοποίηση της και η κοινωνία σε αμοιβαδοποίηση! Τα σημάδια της παρακμής είναι έντονα παντού και ο κίνδυνος του κοινωνικού διχασμού και της διάρρηξης του κοινωνικού ιστού ορατός! Το κακό είναι πως δεν αρκεί η συνειδητοποίηση του προβλήματος. Χρειάζεται και η λύση. Και αυτή δεν είναι ορατή στο ορίζοντα. Δυστυχώς ζηλεύω τους Άγγλους, που έχουν έστω να πιστεύουν σε κάτι! Ας είναι και η Βασίλισσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου