10 Ιουνίου 2012
Στις ατέλειωτες (και ενίοτε επεισοδιακές) τηλεοπτικές συζητήσεις με τους εκπροσώπους των κομμάτων, ακούγονται πολλά. Κουβέντες που εξαντλούν όλες τις πιθανότητες και όλα τα ενδεχόμενα, μετά τις εκλογές, εκτός από μία. Ότι υπάρχει περίπτωση, να παρθούν και δυσάρεστα μέτρα! Μοιάζει με αστείο, αλλά είναι έτσι ακριβώς!
Με όσα υποστηρίζουν όλοι τους, είναι σαν να βλέπουν μέλλον λαμπρό για τη χώρα και τους πολίτες της, αρχής γενομένης από την επομένη των εκλογών. Άλλος δίνει αυξήσεις 30%, άλλος τάζει αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο, άλλος παίρνει πίσω στο κράτος ότι ιδιωτικοποιήθηκε τα προηγούμενα σαράντα χρόνια, άλλος ορίζει τον κατώτερο μισθό στα 1400 ευρώ, άλλος μας κάνει σεΐχηδες, πνιγμένους στα πετροευρώ (κατά το πετροδολάρια), άλλος μας χαρίζει τα δάνεια που χρωστάμε στις τράπεζες και ότι άλλο αδυνατεί να φανταστεί ο νους ενός λογικού ανθρώπου!
Έτσι όπως εξελίσσεται ο δημόσιος διάλογος, πιθανόν στην χώρα μας να διανύουμε μια ευδαιμονική περίοδο και απλώς να μην το γνωρίζουμε. Εντελώς συμπτωματικά πάντως, την ίδια ώρα, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, όλοι προεξοφλούν τη χρεοκοπία μας και μάλιστα σχετικά γρήγορα και έχουν προετοιμαστεί για τις συνέπειες. Στη δική μας δημοκρατία όμως, κακές κουβέντες δεν χωράνε. Όποιος τολμήσει να ψελλίσει κάτι για την τραγική κατάσταση της χώρας και να προειδοποιήσει για τα επερχόμενα δεινά, είναι κινδυνολόγος και εκβιαστής! Και ας είναι κοινό μυστικό πως έρχονται πολύ άσχημες και δύσκολες μέρες.
Σήμερα είμαστε στο σημείο που το κράτος πρακτικά έχει ήδη χρεοκοπήσει, καθώς τα δημόσια ταμεία είναι άδεια. Το μόνο που εξακολουθεί με το ζόρι να πληρώνει είναι οι μισθοί και οι συντάξεις, άγνωστο για πόσο ακόμη, αφού πρώτα έκανε στάση πληρωμών προς κάθε κατεύθυνση! Δεν υπάρχουν χρήματα, ούτε για την φαρμακευτική δαπάνη των ασφαλισμένων, ούτε για τη λειτουργία των νοσοκομείων, ούτε καν για τα καύσιμα των περιπολικών της αστυνομίας. Τα υποσυστήματα του κράτους, το ένα μετά το άλλο, βρίσκονται λίγο πριν την ολοκληρωτική κατάρρευση τους.
Συνήθειες και ήθη δεκαετιών βλέπεται, δεν αλλάζουν σε μια μέρα. Κάθε φορά που έρχονταν εκλογές στον κακόμοιρο αυτό τόπο, άνοιγαν ανεξέλεγκτα οι κρουνοί του δημοσίου χρήματος και των παροχών, αυξάνοντας τα ελλείμματα και το χρέος της χώρας. Για να έχετε μια τάξη μεγέθους, από το 1980 μέχρι σήμερα, ο κρατικός προϋπολογισμός φεσώθηκε με περίπου πενήντα (!) δισεκατομμύρια ευρώ, απλώς και μόνο για να καλύψει τα ταξίματα και τα ρουσφέτια των κομμάτων, που ήταν στην κυβέρνηση. Δηλαδή, για να γίνει κατανοητό, κάθε φορά που είχαμε εκλογές, το πρωτογενές έλλειμμα, εκτινασσόταν στα ύψη, σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη χρονιά.
Αν αθροίσετε τα ελλείμματα στις εκλογικές χρονιές, σε σχέση με τις αμέσως προηγούμενες, αυτά αντιστοιχούν σε 22 μονάδες του ΑΕΠ! Αλλά επειδή ως γνωστόν, ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος, οι πολίτες γύρισαν την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία, συρρικνώνοντας δραματικά τα ποσοστά τους στις προηγούμενες εκλογές.
Ξέρουν πως ότι είχαν να πάρουν από τους δυο τους το πήραν και, ήδη άνοιξαν πανιά για νέους προορισμούς, που οι υποσχέσεις ξεχειλίζουν ακριβώς με τον τρόπο που γινόταν για πολλά χρόνια! Μόνο που τώρα περιθώρια να δανειστούμε, δεν υπάρχουν. Η μοναδική ρεαλιστική λύση, είναι το ντόπιο χρήμα, που μπορεί να μοιράζεται αφειδώς, αν επιλέξουμε να γυρίσουμε στις παλιές καλές εποχές. Αρκεί μόλις είναι ένα υπηρεσιακό σημείωμα του Υπουργού Οικονομικών προς το νομισματοκοπείο του Χολαργού, για να παίρνουν, κάθε φορά που χρειάζεται, μπροστά οι μηχανές και να τυπώσουν άφθονο (και χωρίς αξία) χρήμα.
Στις ατέλειωτες (και ενίοτε επεισοδιακές) τηλεοπτικές συζητήσεις με τους εκπροσώπους των κομμάτων, ακούγονται πολλά. Κουβέντες που εξαντλούν όλες τις πιθανότητες και όλα τα ενδεχόμενα, μετά τις εκλογές, εκτός από μία. Ότι υπάρχει περίπτωση, να παρθούν και δυσάρεστα μέτρα! Μοιάζει με αστείο, αλλά είναι έτσι ακριβώς!
Με όσα υποστηρίζουν όλοι τους, είναι σαν να βλέπουν μέλλον λαμπρό για τη χώρα και τους πολίτες της, αρχής γενομένης από την επομένη των εκλογών. Άλλος δίνει αυξήσεις 30%, άλλος τάζει αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο, άλλος παίρνει πίσω στο κράτος ότι ιδιωτικοποιήθηκε τα προηγούμενα σαράντα χρόνια, άλλος ορίζει τον κατώτερο μισθό στα 1400 ευρώ, άλλος μας κάνει σεΐχηδες, πνιγμένους στα πετροευρώ (κατά το πετροδολάρια), άλλος μας χαρίζει τα δάνεια που χρωστάμε στις τράπεζες και ότι άλλο αδυνατεί να φανταστεί ο νους ενός λογικού ανθρώπου!
Έτσι όπως εξελίσσεται ο δημόσιος διάλογος, πιθανόν στην χώρα μας να διανύουμε μια ευδαιμονική περίοδο και απλώς να μην το γνωρίζουμε. Εντελώς συμπτωματικά πάντως, την ίδια ώρα, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, όλοι προεξοφλούν τη χρεοκοπία μας και μάλιστα σχετικά γρήγορα και έχουν προετοιμαστεί για τις συνέπειες. Στη δική μας δημοκρατία όμως, κακές κουβέντες δεν χωράνε. Όποιος τολμήσει να ψελλίσει κάτι για την τραγική κατάσταση της χώρας και να προειδοποιήσει για τα επερχόμενα δεινά, είναι κινδυνολόγος και εκβιαστής! Και ας είναι κοινό μυστικό πως έρχονται πολύ άσχημες και δύσκολες μέρες.
Σήμερα είμαστε στο σημείο που το κράτος πρακτικά έχει ήδη χρεοκοπήσει, καθώς τα δημόσια ταμεία είναι άδεια. Το μόνο που εξακολουθεί με το ζόρι να πληρώνει είναι οι μισθοί και οι συντάξεις, άγνωστο για πόσο ακόμη, αφού πρώτα έκανε στάση πληρωμών προς κάθε κατεύθυνση! Δεν υπάρχουν χρήματα, ούτε για την φαρμακευτική δαπάνη των ασφαλισμένων, ούτε για τη λειτουργία των νοσοκομείων, ούτε καν για τα καύσιμα των περιπολικών της αστυνομίας. Τα υποσυστήματα του κράτους, το ένα μετά το άλλο, βρίσκονται λίγο πριν την ολοκληρωτική κατάρρευση τους.
Συνήθειες και ήθη δεκαετιών βλέπεται, δεν αλλάζουν σε μια μέρα. Κάθε φορά που έρχονταν εκλογές στον κακόμοιρο αυτό τόπο, άνοιγαν ανεξέλεγκτα οι κρουνοί του δημοσίου χρήματος και των παροχών, αυξάνοντας τα ελλείμματα και το χρέος της χώρας. Για να έχετε μια τάξη μεγέθους, από το 1980 μέχρι σήμερα, ο κρατικός προϋπολογισμός φεσώθηκε με περίπου πενήντα (!) δισεκατομμύρια ευρώ, απλώς και μόνο για να καλύψει τα ταξίματα και τα ρουσφέτια των κομμάτων, που ήταν στην κυβέρνηση. Δηλαδή, για να γίνει κατανοητό, κάθε φορά που είχαμε εκλογές, το πρωτογενές έλλειμμα, εκτινασσόταν στα ύψη, σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη χρονιά.
Αν αθροίσετε τα ελλείμματα στις εκλογικές χρονιές, σε σχέση με τις αμέσως προηγούμενες, αυτά αντιστοιχούν σε 22 μονάδες του ΑΕΠ! Αλλά επειδή ως γνωστόν, ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος, οι πολίτες γύρισαν την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία, συρρικνώνοντας δραματικά τα ποσοστά τους στις προηγούμενες εκλογές.
Ξέρουν πως ότι είχαν να πάρουν από τους δυο τους το πήραν και, ήδη άνοιξαν πανιά για νέους προορισμούς, που οι υποσχέσεις ξεχειλίζουν ακριβώς με τον τρόπο που γινόταν για πολλά χρόνια! Μόνο που τώρα περιθώρια να δανειστούμε, δεν υπάρχουν. Η μοναδική ρεαλιστική λύση, είναι το ντόπιο χρήμα, που μπορεί να μοιράζεται αφειδώς, αν επιλέξουμε να γυρίσουμε στις παλιές καλές εποχές. Αρκεί μόλις είναι ένα υπηρεσιακό σημείωμα του Υπουργού Οικονομικών προς το νομισματοκοπείο του Χολαργού, για να παίρνουν, κάθε φορά που χρειάζεται, μπροστά οι μηχανές και να τυπώσουν άφθονο (και χωρίς αξία) χρήμα.
ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΣ ΚΥΡΙΕ ΤΑΚΗ ....ΑΛΛΑ ΤΑ ΛΕΣ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΟΡΤΗΣ....ΓΙΑΤΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Η ΜΑΣΑ.....ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΝΑΤΕ ΤΗΝ ''ΧΑΖΗ'' ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ...ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟ ΣΑΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΤΕ ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ....Η ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ....ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ!!!ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΕ ΠΡΩΤΑ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΑΣΤΙΓΩΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ...ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΙΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΜΑΣ!!!ΕΙΠΑΜΕ ΞΥΠΝΗΣΑΜΕ.....ΓΚΕ ΓΚΕ???
ΑπάντησηΔιαγραφή