4/1/18

Πόσο καλύτερο μπορεί να είναι το 2018;

Αραγε θα είναι καλύτερη αυτή η χρονιά από τις προηγούμενες; Μια πρώτη εύκολη απάντηση είναι πως λογικά πρέπει να είναι καλύτερη. Γιατί το οικονομικό περιβάλλον στην Ευρώπη έχει βελτιωθεί αισθητά και γιατί όταν βρίσκεσαι στον πάτο του βαρελιού, όπως εμείς, ακόμη και η υποψία για κάτι καλύτερο σε αναθαρρύνει περισσότερο από το κανονικό.

Η ατζέντα του 2018 θεωρητικά έχει θετικό πρόσημο. Ωστόσο, αν κάποιος δει προσεκτικά όσα είναι μπροστά, μάλλον δεν θα πρέπει να είναι υπέρμετρα αισιόδοξος. Ξεκινώντας από το γεγονός ότι η κυβέρνηση θα κάνει κάθε δυνατή (και αδύνατη) προσπάθεια να κρατηθεί στην εξουσία. Ακροβατώντας ακόμη μία χρονιά σε τεντωμένο σκοινί, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη χώρα.

Δύο ορόσημα για το 2018 που πρέπει να διαχειριστεί είναι η «έξοδος από τα μνημόνια» και η ρύθμιση του χρέους. Και τα δύο αναμένεται να προκαλέσουν μεγάλη νευρικότητα. Γιατί μπορεί μεν να ηχούν θετικά, αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια. Και τα δύο θέματα έχουν αρνητικές πλευρές και γκρίζες ζώνες, που θα «ψαλιδίσουν» την αισιοδοξία της κυβέρνησης.

Αντίστοιχα, τη γενικότερη αισιοδοξία που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν το 2018 οι θετικοί δείκτες στην οικονομία και τα καλά λόγια από τους δανειστές, θα περιορίσουν -μέχρι του σημείου να αναιρέσουν- τα σκληρά μέτρα για τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, οι μαζικοί πλειστηριασμοί, οι νόμοι που πρέπει να ψηφιστούν για να κλείσει η τρίτη αξιολόγηση, τα προαπαιτούμενα που θα συμφωνήσει η κυβέρνηση για την τέταρτη και τελευταία αξιολόγηση, οι εκκρεμότητες του κυβερνητικού εταίρου κ.λπ.

Κάθε ένα από αυτά είναι ένα αυτόνομο κεφάλαιο, που μπορεί με ευκολία να φέρει σε δεινή θέση την κυβέρνηση. Και βέβαια είναι τα ανοικτά ζητήματα στην εξωτερική πολιτική. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, που με το ξεκίνημα του 2018 έχουν ήδη πάρει άσχημη τροπή, με την κυβέρνηση να δείχνει να παλινδρομεί, και το Σκοπιανό, που είναι άγνωστο πώς θα το χειριστεί και πώς θα ξεπεράσει τις εσωτερικές αντιθέσεις της. Σε κάθε περίπτωση, και τα δύο θα ρίξουν βαριά τη σκιά τους στο 2018, χωρίς να είναι δυνατό να μαντέψει κανείς τις συνέπειες.

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση έχει μεν στα χέρια της κάποια ατού για το 2018, όμως για κάθε ένα από αυτά υπάρχουν πολύ περισσότερα αρνητικά δεδομένα, που δεν θα της επιτρέψουν να θριαμβολογήσει, ούτε καν να περάσει ένα θετικό και αισιόδοξο κλίμα στην κοινωνία. Αντίθετα, αυτό που με σιγουριά πρέπει να περιμένουμε μέσα στο 2018 είναι η επιδείνωση του πολιτικού κλίματος, με ευθύνη και πρόθεση της κυβέρνησης.

Τα δείγματα από την πρώτη κιόλας μέρα του 2018 για το τι θα ακολουθήσει είναι ανησυχητικά και δηλωτικά των προθέσεών της. Η πρωτοφανής σε ένταση και ύφος ανοίκεια επίθεση, αλλά και η φρασεολογία του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης κατά των δικαστών δεν έχει προηγούμενο σε πολιτικά ομαλή περίοδο στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους.

Η κυβέρνηση είναι ολοφάνερο πως θα επενδύσει στην πόλωση. Στην τυφλή αντιπαράθεση με την αξιωματική αντιπολίτευση και στη δημιουργία «εχθρών του λαού». Με τον τρόπο αυτό θα θελήσουν να συγκρατήσουν ένα μέρος των ψηφοφόρων τους, ώστε το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ να μην πέσει κάτω από το 24%-25%.

Αν δεν τα καταφέρουν και η διαρροή ψηφοφόρων συνεχιστεί, θα πάνε σε εκλογές για να προλάβουν τα χειρότερα. Ομως η πολιτική θα έχει μπει σε σκοτεινά και επικίνδυνα μονοπάτια. Γι' αυτό και το 2018, όπως έκαναν και τα προηγούμενα χρόνια, θα ακροβατήσουν σε τεντωμένο σκοινί, παίζοντας με το μέλλον της χώρας. Λένε πως όποιος ελπίζει πολύ, χάνει δύο φορές. Γι' αυτό καλό είναι να μην είμαστε υπέρμετρα αισιόδοξοι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου